کتاب نامه عباس میرزا به ناپلئون + دانلود
در میان آثار ایرانی موزه آقاخان در تورنتو کانادا، نامه‌ای تاریخی از عباس میرزا (فرزند فتحعلیشاه قاجار) به ناپلئون بناپارت (امپراطور وقت فرانسه) دیده می‌شود که ابعادش۱۲۰ در ۵۸ سانتیمتر است وتقریباً یک سوم آن را سر لوحی با تذهیبی نفیس و یگانه پر کرده است. ابعاد و فاخر بودن سرلوح، اهمیت نگارنده نامه و احترام خاص او به مخاطب را به بهترین وجه القا می‌کند.
تاریخ نگارش نامه ۱۸۰۸ میلادی برابر با ۱۲۲۳ هجری قمری است و به خط نستعلیق در ۲۸ خط نوشته شده است. در کنار اهمیت تذهیب سرلوح نامه و متن شیوای آن اهمیت تاریخی آن شایان توجه است.
نامه از نظر اسلوب نگارش پیرو نثر متکلف و منشیانه اوایل دوران قاجار است و با تشبیهی شاعرانه که قلم را به غزال سیاه‌چشم مشکین‌خال تشبیه کرده، در مدح و ثنای پروردگار آغاز می‌شود و این شاعرانگی و مسجع بودن نثر در توصیف صفات ناپلئون نیز، با ذکر صفاتی چون زیبنده اورنگ پادشاهی، سایه گرانمایه الهی، قدرافزای گوهر تاجداری، اسکندر ثانی و… ادامه می‌یابد.
در قسمت اصلی نامه، عباس میرزا نخست به تلاشهای دو ساله روسها و مذاکرات آنان برای صلح اشاره می‌کند و می‌گوید چون پیش از این دولت فرانسه و روسیه در جنگ بودند، ایران به پیشنهادات روسیه در باب صلح توجهی نمی‌کرد و هنگامی که بین روسیه و فرانسه صلح برقرار شد، ایران نیز با توجه به میانجیگری ژنرال گاردان سفیر فرانسه، آتش‌بس و کم کردن شعله جنگ میان ایران و روسیه را به اطلاع ایوان گودوویچ، ژنرال روسی رسانده است و می‌افزاید که گودوویچ از دولت فرانسه بدگویی می‌کند و فرانسه را به سست‌پیمانی با ایران متهم می‌کند، اما به علت میانجی‌گری‌های ژنرال گاردان سفیر فرانسه، دولت ایران پاسخ یاوه‌گویی‌های گودوویچ را نمی‌دهد و با نظر به پیمان صلح روسیه و فرانسه، دولت ایران نیز قصد جنگ با روسیه را ندارد و در عین حال منتظر اخبار مثبت از طرف دولت فرانسه برای کمک به ایران است.
