نقد و بررسی مینی سریال پاپ جوان ساخته ی پائولو سورنتینو + دانلود

نقد و بررسی مینی سریال پاپ جوان ساخته ی پائولو سورنتینو

اگر بگوییم که شاهکارِ چندقسمتیِ سورنتینو کارگردانِ خوش‌فکرِ ایتالیایی نمونه‌ی کاملی از ترکیبِ تناقض‌‌هاست سخنی به گزاف نگفته‌ایم. زیستِ آمریکایی در همجواریِ قلبِ سخت‌گیرانه‌ی کلیسای کاتولیک، لمسِ زیبایی و عشق در کنارِ مخالفت شدید با سکولاریسمِ اروپایی، قهقهه‌های سربه‌فلک‌کشیده دست‌بردستِ اشک‌های سُریده از گوشه‌ی چشم، یقینِ باورها و کلماتِ دین بر بسترِ شک‌های درونیِ بر وجودِ خدا، گمشده‌ای در درون و عذابِ فارغ از جستجو و ده‌ها تقابلِ دیگر.

نشانه‌هایی گسترده از تناقض‌های درونی و بیرونیِ انسانِ امروز که بی‌کم‌و‌کاست با آن‌ها زیست می‌کند. پاپِ جوان، رئالیسمِ جادوییِ زیباییِ ندانسته‌ها و زشتیِ چیزهایی‌ست که بر دانستن و داشتنش می‌بالیم و کلاه از سرِ خود بر می‌داریم. روایتِ غم‌ها و شادی‌ها، واقعیات و رویا، بیرون و درون، زن و مرد و تمامِ دوگانه‌های این یا آن برای انتخاب. نیشخندی دردآور است بر دنیا. اشکی‌ست از شوق بر مرگ. و هرآن‌چیزی‌ست که می‌توان برای یک درامِ کمدی تجسم کرد.

روایتی آن‌قدر سینوسی که یا در لحظه‌ای تنفر را انتخاب می‌کنی و سیگاری روشن، و یا مشت گره می‌کنی و عاشقش می‌شوی. پیرنگی محکم که با خرده‌پیرنگ‌های پررنگش قدم به قدم تو را برای تمامِ اتفاقاتِ پیش‌رو آماده می‌کند. و اما تعلیقی که در جانِ مخاطب نه در میانِ ده قسمت که در تک‌تکِ ثانیه‌ها جریان دارد تنها به این دلیل است که معلوم نیست که چند لحظه‌ی بعد چه اتفاقی می‌افتد. و آیا در جهانی که ما خود در آن زندگی می‌کنیم معلوم است؟ چه‌کسی می‌تواند بگوید که عشق ارزشمندترین دست‌یافته‌ی بشر تا به امروز بوده است؟ چه‌کسی می‌تواند بگوید نبوده است؟ و اگر نیست پس چه چیزی ما را با این مرگِ تدریجیِ دسته‌جمعی عجین کرده است.

برای لمسِ یک اتفاقِ متفاوت، دیدنش را بر چشم‌هاتان لطف کنید.